Fotoshoot in de abdij van Villers
Intro fotoshoot:
Een nieuwe foto is soms een mooie gelegenheid om het verhaal erachter te delen en wat inzicht te verschaffen. Vooral wanneer het verhaal draait om een allesbehalve perfecte fotoshoot-dag.
Het begon allemaal begin dit jaar, toen Minoek deze locatie online had gezien. We waren vastbesloten om daar naartoe te gaan zodra het weer mogelijk was. Helaas duurde het even, maar afgelopen weekend was het dan eindelijk zover.
Ik besteed altijd veel aandacht aan de voorbereiding. Ik zocht foto’s op om de hoeken in te schatten, dacht na over welk karakter het beste bij het licht zou passen, en over welke beperkingen ik zou kunnen tegenkomen. Een grote beperking was de hoeveelheid apparatuur die we konden meenemen, gezien het beperkte aantal helpende handen voor deze shoot. Daarom baseerde ik mijn concept en uitrusting daarop. De avond ervoor keek ik opnieuw, als ik dingen anders inpak, zijn ze dan toch draagbaar? Gelukkig hebben al mijn grote tassen wieltjes. Op mijn verlanglijstje stonden twee flitsgeneratoren met statieven en de rookmachine. Met minimalisatie van de rest paste het net, zodat het “draagbaar” was. Minoek deed de dag ervoor een proefmake-up, zodat we het geheel met jurk en al konden bekijken.
Dan denk je dat je redelijk goed voorbereid op reis gaat… Wat kan er nu nog gebeuren, behalve dat je zomaar die ene perfecte foto maakt? Fotografie is toch simpel als je eenmaal je spullen hebt? (Een verwijt dat me nog wel eens om de oren wordt geslingerd)
Het begin van de shootdag
De zondag begon vroeg. Om 06:30 ging de wekker. Minoek at snel een stukje brood en begon direct met de make-up. Ik maakte nog wat laatste wijzigingen aan de uitrusting en begon alles in de auto te laden. Tegelijkertijd dacht ik, het is België… wie weet kun je daar alleen contant betalen… ik kon het niet vinden op de website. Oeps, geen contant geld meer in huis. Ik liep snel naar de geldautomaat aan de overkant. Helaas werkte die niet. Dan maar het risico nemen. Ze zullen vast wel andere betaalmogelijkheden hebben.
Toen was het tijd voor de reis. Spullen in de auto, broodjes mee en op weg. Het was niet druk op de weg en alles verliep soepel. Eenmaal ter plaatse zagen we in de live locatie-update dat Rene een hele andere kant op reed. Al snel kwamen we erachter dat Rene een heel andere kerk in gedachten had.
Oeps, wat nu? Rene zat zo ver uit de richting; hij had nog 50 minuten nodig. Denkend in oplossingen besloten we dat Minoek en ik alvast op verkenning zouden gaan. We kochten kaartjes (met pin) en verkenden het complex. Al snel zagen we wat we nodig hadden. Door werkzaamheden vonden we zelfs nog een stopcontact waarop we de rookmachine konden aansluiten. Na een tijdje als toeristen te hebben rondgelopen, zagen we dat Rene dichtbij was en besloten we terug te gaan naar de auto.
De fotoshoot viel in het water.
Bij de auto zei ik tegen Minoek: “Trek de jurk maar alvast aan.” Op dat moment begon het te miezeren. Op zich niet zo erg, maar toch jammer dat het precies op dat moment begon te druppelen. Toen we eenmaal aan dat idee gewend waren en Rene aan kwam rijden, voltrok zich plotseling een ware wolkbreuk. En geen kleintje, maar een behoorlijke stortbui. Snel alles in de auto laden; we dachten: we zullen het wel uitzitten. Op de buien-app zagen we dat het voorlopig nog niet zou stoppen. Het zou nog tot 15:30 blijven regenen, terwijl het op dat moment pas 12:00 was!
Omdat we niet van opgeven weten, hebben we in de auto het beste ervan gemaakt. Een filmpje, wat chips, koekjes en cola… Net zo lang totdat het eindelijk droog werd. Tijdens die regenbui zat ik echter op hete kolen. Je hebt dagen van tevoren veel voorbereiding gedaan, een hele rit erop zitten, je bent daar, je hebt het anderen al verteld. Ik wil gewoon presteren. Tegelijkertijd verschenen de eerste nieuwsberichten online dat in België hele wegen onder water stonden. Ik dacht: hoe komen we nu terug naar huis? Maar ach, eerst maar fotograferen; de rest was later wel te regelen nu we al zo ver gekomen waren.
uiteindelijk kon de fotoshoot dan beginnen!
Eenmaal droog, alles uit de auto, klaar om te verplaatsen, weer naar binnen en op weg naar de plek waar we de foto wilden maken. En plotseling staat daar een dansgroep. Oei… Wat nu? Dan maar een andere locatie zoeken om iets nieuws op te zetten. Dit alternatief lukte me niet zo goed. Het was niet wat ik verwachtte en ik kreeg het niet naar mijn zin. Ik had twee verschillende camera’s bij me, en degene (die mijn voorkeur heeft) had ik nog nooit op locatie gebruikt. Deze camera geeft een heel ander contrast dan ik gewend ben. Ik kon er maar niet aan wennen dat ik niet het gewenste contrast kon bereiken. Bovendien begon de zon ook nog eens volop te schijnen, wat op een open plek problemen veroorzaakte voor wat ik voor ogen had. Na een tijdje binnensmonds Duits te vloeken, zag ik in de verte dat de dansgroep was vertrokken. Ons moment om het dagconcept te realiseren!
Snel in de kerk heb ik mijn spullen opgesteld. Op dat moment was er niemand die we stoorden, en we gingen ervoor. We vulden de kerk met mist, wachtten tot er een mooie homogene menging was, en bam! Plotseling had je dit beeld. Op dat moment vergat ik alle tegenslagen en was helemaal gelukkig. Het wachten was niet voor niets geweest. Het is gelukt. Ik kan met opgeheven hoofd naar huis! Het was het wachten waard.
Terwijl ik daar even genoot, werd ik er plotseling aan herinnerd hoe kwetsbaar werken met zo’n groot rookapparaat is. Groepen bezorgde mensen kwamen uit allerlei hoeken tevoorschijn om te kijken wat er aan de hand was. Ze dachten werkelijk dat er zich een of andere ramp had voltrokken op deze toeristische trekpleister. Deze mensen veranderden vervolgens in een publiek dat je niet kunt wegsturen en pontificaal je beeld vulde. (Nee, beelden met rook kun je niet stapelen om ze te laten verdwijnen.)
fotoshoot met je partner
Op dagen als deze ben ik ontzettend blij dat mijn partner bereid is om model te staan. Het is fijn dat ik niet iemand bij me heb met al te hoge verwachtingen, wat voor mij echt een extra stressfactor zou zijn. Hoewel ik opensta voor het werken met nieuwe gezichten, voelt het op zo’n dag, waar ik zoveel niet onder controle heb, toch anders dan in een studio waar eigenlijk weinig mis kan gaan.
Ik ben ook enorm dankbaar voor mensen zoals Rene, die bereid zijn me te helpen om zo’n beeld te creëren. Hij doet dat simpelweg om samen een leuke dag te hebben. Zonder die extra handjes zou dit niet mogelijk zijn geweest.
Uiteindelijk is het daadwerkelijke fotograferen het kleinste deel van je dag. Er gebeurt zoveel meer dan alleen je camera vasthouden en op het knopje drukken. Dit is een aspect dat ik graag wil benadrukken.
Bovenstaand dan uiteindelijk de uiteindelijke foto. Zoals je kan zien is het verschil tussen de werkelijke situatie en dit gigantisch.
Dit is het stukje vormgeven van licht waar ik vaak over spreek. Je kan een lichtsituatie compleet veranderen door het gebruik van kunstlicht
Credits:
– Fotografie en Concept: Mark de Roo
– Assistentie: Rene Leenders
– Model: Minoek van Es
Gebruikte apparatuur:
Camera:
– Canon EOS R5
– Canon EF 35mm 1.4L USM
Triggers:
– 3x Pocket wizzard plus 2
Verlichting:
– 2x Hensel porty 1200L
– 2x Hensel EH mini 1200P Flitskop
– 2x Hensel 7″ Reflector
Statieven:
– 2x Manfrotto 1004BAC 366cm
Divers:
– Draagbare rookmachine
Opmerking:
In dept techtalk, settings, en licht setups zijn onderwerpen die gereserveerd zijn voor lezingen en workshops.
